Jaś i Małgosia (Гензель и Гретель) часть 1
Przed wielkim lasem mieszkał pewien biedny drwal (Жил на опушке дремучего леса бедный дровосек; wielki-большой; mieszkać-жить; las-лес; mieszkać-проживать; pewien-уверен; biedny-бедный; drwal-дровосек) ze swoją żoną i dwojgiem dzieci (со своей женой и двумя детьми; żona-жена; dwojga-двое; dziecko-ребенок; dzieci-дети); chłopczyk nazywał się Jaś (мальчика звали Гензель; chłopczyk-мальчик; nazywać-звать), a dziewczynka Małgosia (а девочку – Гретель; dziewczynka-девочка). Nie miał co na ząb położyć (фраз. nie mieć co na ząb położyć-нечего есть; ząb-зуб; mieć-иметь; położyć-положить) a pewnego dnia, gdy kraj nawiedziła drożyzna (вот наступила однажды в той земле такая дороговизна; pewny-определенный; dzień-день; kraj-страна; drożyzna-дороговизна), nie mógł zarobić na chleb powszedni (не на что было ему купить даже хлеба на пропитание; moc-мочь; zarobić –заработать; chleb-хлеб; powszedni-житейский). Kiedy tak leżał wieczorem w łóżku zastanawiał się nad losem (И вот, под вечер, лёжа в постели, задумался он над судьбой; leżać-лежать; wieczór-вечер; łóżko-постель; los-судьба), a z trosk przewracał się z boku na bok (от беспокойства переворачивался с боку на бок; trosk-беспокойство), westchnął i powiedział do swojej żony (westchnąć-вздохнуть; powiedzieć-сказать; żona-жена): «Co z nami będzie? (Что же теперь с нами будет?; być-быть) Jak wykarmimy nasze biedne dzieci (Как нам прокормить бедных детей; wykarmić-выкормить; biedny-бедный; dzieci-дети; dziecko-ребенок), kiedy sami nic nie mamy?»(если у нас самих ничего нет; mieć-иметь) – «Wiesz co, mężu,» (А знаешь что, муженёк; mąż-муж) odparła żona (ответила жена), «Jutro wczesnym rankiem wyprowadzimy dzieci do lasu (Давай-ка пораньше утром отправим детей в лес; jutro-утро; wczesny-ранний; ranek-утро; wczesny-ранний), gdzie jest najgęstszy (в глубь леса; gęsty-густой), rozpalimy im ogień (разведём им костёр; rozpalić-разжечь, ogień-огонь) i damy każdemu po kawałku chleba (и дадим каждому по куску хлеба; kawałek-кусок; chleb-хлеб). Potem zabierzemy się do roboty (Мы уйдем на работу; zabrać się-приняться), a dzieci zostawimy same (а детей оставим одних; dzieci-дети; dziecko-ребенок). Nie znajdą drogi do domu (Дороги домой они не найдут; znaleźć-найти), a my będziemy od nich wolni.» (вот мы от них и избавимся; być-быть; wolny-свободный) «Nie żono,»(Нет, жена; żona-жена) powiedział mąż (говорит муж; powiedzieć-сказать; mąż-муж) «nie zrobię tego (этого я не сделаю; robić-делать; ten-этот), bo serce mi pęknie z żalu (сердце моё лопнет от печали; фраз. serce pęknie z żalu- сердце – не камень), że dzieci w lesie zostawiłem (я детей одних бросить в лесу не могу; dzieci-дети; dziecko-ребенок; las-лес; zostawić-оставить), aby wnet rozszarpały je dzikie zwierzęta.» (там нападут на них дикие звери и их разорвут; rozszarpać-растерзать; zwierzęta-звери; zwierzę-животное) – «Ty głupcze,» (Эх, ты, глупец; głupy-глупый) powiedziała (сказала), — «W takim razie we czworo zdechniemy z głodu (Ведь иначе мы все вчетвером с голоду умрём; czworo-четверо; zdechnąć-сдохнуть). Możesz zacząć heblować dechy na trumny,» (Можешь начать строгать доски на гробы; móc-мочь; zacząć-начать; heblować-строгать; dechа-доска; trumna-гроб) i nie dawała mu spokoju aż się zgodził (и не успокоилась, пока он не согласился; dawać-давать; spokój-покой). «Ciągle żal mi biednych dziatek,» (Жаль мне бедных деток; biedny-бедный; сiągle-непрерывно; żałować-сожалеть) rzekł mąż (сказал муж).
Dzieci z głodu nie mogły zasnąć (Дети от голода не могли уснуть; dzieci-дети; głod-голод; móc-мочь; zasnąć-уснуть) i słyszały, co macocha powiedziała do ojca (и слыхали всё, что говорила мачеха отцу; słyszeć-слышать; macocha-мачеха; ojciec-отец). Małgosia wylewała gorzkie łzy (Залилась Гретель горькими слезами; wylewać-выливать; gorzki-горькие; łzy-слезы) i rzekła do Jasia: (и говорит Гензелю; rzekać-говорить ) «Już po nas.» (Уже по нас) – «Cicho, Małgosiu!, (Тише, Гретель) powiedział Jaś, (сказал Гензель) «Coś na to poradzę.» (Уж что-нибудь да придумаю; radzić-советовать) A kiedy starzy zasnęli, (И вот когда родители уснули; starzy-старые; zasnąć-уснуть) wstał, założył swój surdut, (он встал, надел свою курточку; wstać-встать; założyć-одеть; surdut-сюртук) otworzył dolne drzwi (отворил дверь в сени; otworzyć-открыть; drzwi-двери) i cichaczem wykradł się z domu. (и тихонько выбрался на улицу; cichaczem-втихомолку; cicho-тихо) Księżyc świecił jasno, (Ярко светила луна; księżyc-луна; świecić-светить; jasno-ясно), a białe krzemowe kamyczki, (и белые камешки; biały-белый; krzemowy-кремовый; kamyczek-камешек) które leżały przed domem, (которые лежали перед домом; leżać-лежать) świeciły, jak pieniążki. (светились как серебряные монеты; świecić-светить; pieniążki-денежки; pieniądze-деньги) Jaś schylił się (Гензель нагнулся; schylić-склонить) i napchał ich tyle do kieszeni surduta, (и набил ими полный карман; kieszeniа-карман; surdut-сюртук) ile wlazło, (сколько влезло) potem wrócił i powiedział do Małgosi (Потом вернулся он домой и говорит Гретель; wrócić-вернуться; powiedzieć-сказать) «Nie martw się droga siostrzyczko (Не беспокойся, дорогая сестричка; martwić się — беспокоиться) i spokojnie śpij. (и спокойно спи; spać-спать) Dobry Bóg nas nie opuści.» (Бог нас не оставит; opuśćić-покинуть) I położył się z powrotem do swojego łóżka. (И с этими словами он снова улегся в постель; położyć się-улечься; łóżko-кровать) Gdy dzień przemógł noc, (Только стало светать; dzień-день; przemóc-преодолеть; noc-ночь) a słońce jeszcze nie wstało, (а солнце еще не встало; słońce-солнце; wstać-встать) przyszła żona i zbudziła oboje: (пришла жена и стала будить обоих; przyjść-прийти; żona-жена; zbudzić-разбудить) «Wstawajcie lenie! (Вставайте, лентяи! wstawać-вставать) Idziemy do lasu drwa rąbać» (Идем в лес дрова рубить; iść-идти; las-лес; rąbać-рубить) Potem dała każdemu (Потом дала каждому; każdy-каждый) po kawałku chleba (по кусочку хлеба; kawałek-кусок; chleb-хлеб) i rzekła: (и сказала) «Macie tu coś na obiad, (Вот это будет вам на обед; mieć-иметь; obiad-обед) ale nie jedzcie zbyt szybko, (но не ешьте слишком быстро; jeść-есть; szybko-быстро) bo potem nic nie dostaniecie.» (потом ничего вам не достанется; dostać-получить) Małgosia schowała chleb pod swój fartuch, (Гретель спрятала хлеб в свой передник; schować-спрятать; fartuch-передник) bo Jaś w kieszeniach miał kamienie. (ведь Гензель в карманах были камни; kieszenia-карман) A potem wszyscy razem wyruszyli do lasu. (А потом все вместе пошли в лес; wszyscy-все; las-лес) Kiedy chwilę już szli, (Прошли они немного; chwila-момент; iść-идти) Jaś stanął cicho (Вдруг Гензель остановился; stać-остановиться; cicho-тихо) i obejrzał się za siebie na domek, (оглянулся, посмотрел на избушку; obejrzeć-осмотреть) a robił tak co chwila. (так он все время оглядывался назад и останавливался; robić-делать; chwila-минута) Ojciec powiedział: (Отец сказал; ojciec-отец; powiedzieć-промолвить) «Jasiu, co tak patrzysz za siebie, (Гензель, чего это ты все оглядываешься; patrzyć-смотреть) uważaj żebyś nóg nie zgubił.» (Смотри не зевай, иди побыстрей; uważać-смотреть; zgubić-потерять) – «Ach, ojcze,» (Ах, батюшка; ojciec-отец) powiedział Jaś, (ответил ему Гензель; powiedzieć-сказать) «Patrzę za moim białym kotkiem, (я все гляжу на свою белую кошечку; patrzeć-смотреть; biały-белый; kotek-кошечка) co siedzi na górze, na dachu (что сидит на верху крыше; siedzieć-сидеть; góra-верх; dach-крыша) i chce mi powiedzieć papa…(будто хочет сказать мне «прощай.»; chcieć-хотеть; powiedzieć-сказать) «A żona rzekła: (А мачеха и говорит; żona-жена; rzekać-говорить) «Głupcze, to nie kotek, (Эх, дурень ты, это вовсе не твоя кошечка; głupy-глупый) tylko poranne słońce, (это утреннее солнце; poranne-утреннее; słońce-солнце) co na komin świeci.» (что на дымоход светит; komin-дымоход; świecić-излучаться) Ale Jaś nie rozglądał się za kotkiem, (А Гензель вовсе и не на кошечку смотрел; rozglądać się-оглядываться; kotek-кошечка) lecz rzucał na drogę błyszczące krzemienie z kieszeni. (лишь бросал на дорогу блестящие камни из кармана; rzucać-бросать; błyszczący-блестящий; krzemień-кремень; kieszenia-карман)
Kiedy byli w środku lasu, (Когда были в самой чаще леса; być-быть; środek-середина; las-лес) rzekł ojciec: (отец сказал) «Nazbierajcie, dzieci, drewna! (Ну дети, собирайте теперь хворост; dzieci-дети; dziecko-ребенок; drzewno-дрова; zbierać-собирать) Rozpalimy ogień, (Разведём костёр; rozpalić-развести; ogień-огонь) żebyście nie marzły. (чтобы вы не озябли; marznąć-мерзнуть) Jaś i Małgosia razem naznosili chrustu, (Гензель и Гретель собрали целую кучу хворосту; znosić-выносить; chrust-хворост) wysoko, że wyglądał jak mała góra. (что выглядела как маленькая гора; wyglądać-выглядеть; góra-гора) Rozpalono ogień, (Разожгли костёр) a gdy płomienie wystrzeliły naprawdę wysoko, (когда пламя хорошо разгорелось; płomienie-пламя; wystrzelić-выстрелить) powiedziała żona (мачеха говорит; żona-жена (в контексте — мачеха) «Połóżcie się przy ogniu, dziateczki, (Ну, детки, ложитесь теперь у костра; położyć się-улечься; ogień-огонь; dziateczki-ласк. детки; dziecko-ребенок) i odpocznijcie sobie, a my pójdziemy w las rąbać drwa. (отдохните как следует, а мы пойдём в лес дрова рубить; odpocząć-отдохнуть; pójść-пойти; las-лес; rąbać-рубить) A kiedy skończymy, przyjdziemy po was.» (Как закончим работу, вернёмся назад и возьмём вас домой; skończyć — закончить; przyjść-прийти)
Jaś i Małgosia siedzieli przy ogniu, (Сели Гензель и Гретель у костра; siedzieć-сидеть; ogień-огонь) a gdy nastało południe zjadło każde swój kawałeczek chleba. (и когда наступил полдень, каждый из них съел по кусочку хлеба; południe-полдень; kawałek-кусок; chleb-хлеб) A ponieważ słyszeli uderzenia siekiery, (Они все время слышали стук топора; ponieważ-потому что; słyszeć-слышать; uderzenia-стук; siekiera-топор) myśleli, że ojciec jest blisko. (и думали, что их отец где-то поблизости; myśleć-думать; ojciec-отец) Ale to nie była siekiera, (Но то был совсем не топор; siekiera-топор) lecz gałąź przywiązana do suchego drzewa, (а чурбана, который привязал дровосек к сухому дереву; gałąź-ветка; przywiązać-привязать; suchy-сухой; drzewo-дерево) którą wiatr tłukł bez ustanku tam i z powrotem. (и он, раскачиваясь под ветром, стучал о ствол; wiatr-ветер; tłuc-толочь) A siedzieli tak długo, (И сидели они так долго; siedzieć-сидеть; długo-долго) aż oczy same zamknęły się ze zmęczenia (от усталости стали у них глаза закрываться; oczy-глаза; oko-око; zamknąć-закрыть; zmęczenie-усталость) i zasnęli twardym snem. (и они крепко уснули; sen-сон; zasnąć-уснуть; twardy-твердый). Kiedy się obudzili, (А когда проснулись; obudzić się-проснуться) była ciemna noc. (была уже глухая ночь; być-быть; ciemna-темная; noc-ночь) Małgosia zaczęła płakać (Заплакала Гретель; zacząć-начать; płakać-плакать) i powiedziała: (и говорит) «I jak teraz wyjdziemy z tego lasu!,» (Как же нам теперь выбраться из лесу; wyjść-выйти; las-лес) lecz Jaś pocieszył ją: (Стал Гензель её утешать; lecz-но; pocieszyć-утешить) «Poczekaj chwileczkę aż księżyc wzejdzie, (Погоди маленько, скоро взойдет луна; czekać-ожидать; chwila-мгновение; księżyc –луна) a drogę jakoś znajdziemy.» (и мы уж найдем дорогу; droga-дорога; znaleźć-найти) A gdy księżyc w pełni był już na niebie, (Когда взошла луна; księżyc-луна; pełny-полный) wziął Jaś swą siostrzyczkę za rękę (взял Гензель сестрицу за руку; wziąć-взять; ręka-рука) i szedł za krzemieniami, (и пошел от камешка к камешку; iść-идти; krzemień-камень) które jarzyły się w nocy jak nowo wybite monety (а сверкали они, словно новые серебряные монеты (jarzyć się-светиться; moneta-монета) i wskazywały im drogę. (и указывали детям путь-дорогу; wskazywać-указывать) Szli tak przez całą noc, (Они шли всю ночь напролет; iść-идти; cała-вся; noc-ночь) a gdy dzień już szarzał, znaleźli dom swego ojca. (и подошли на рассвете к отцовской избушке; dzień-день; szarzeć-сереть; znaleźć-найти; swój-свой; ojciec-отец) Zapukali do drzwi, (Они постучались; drzwi-двери; pukać-стучать) a gdy je macocha otworzyła, rzekła: (а когда мачеха открыла дверь, то произнесла; macocha-мачеха; otworzyć-открыть) «Wy niedobre dzieciaki! (Что же это вы, скверные дети; niedobry-плохой; dzieciaki-дети) Co tak spałyście w tym lesie? (так долго спали в лесу; spać-спать) Już myśleliśmy, że nigdy nie wrócicie do domu!» (А мы уж думали, что вы назад домой не вернетесь; myśleć-думать; wrócić-вернуться) Lecz ojciec ucieszył się, (Обрадовался отец; ojciec-отец; cieszyć-радовать) bo serce zaczęło mu pękać, (было у него на сердце тяжело; zacząć-начать; pękać-лопаться) gdy dziatki swe same zostawił w lesie. (что детей своих оставил в лесу; dziatki-детки; zostawić-оставить; las-лес)
Niedługo potem bieda znów zawitała w ich progi, (Совсем скоро беда опять пришла к ним в дом; znów-опять; witać-приветствовать; próg-порог) a dzieci słyszały, jak matka nocą w łóżku mówiła do ojca: (и дети услыхали, как мачеха ночью, лежа в постели, говорила отцу; dzieci-дети; łóżko-кровать; mówić-говорить; ojciec-отец) «Znowu wszystko zjedzone. (У нас опять все уже съедено; wszystko-все; jeść-есть) Mamy tylko pół bochenka chleba, (осталось только половина краюхи хлеба; mieć-иметь; bochenek-буханка) a potem to już koniec przedstawienia. (видно, нам скоро конец придёт; potem-потом; koniec-конец; przedstawieniе-спектакль) Musimy pozbyć się dzieci. (Мы должны избавиться от детей; musieć-надо; pozbyć się-избавиться; dzieci-дети; dziecko-ребенок) Zaprowadzimy je jeszcze głębiej w las, (Заведём их ещё глубже в лес; zaprowadzić-провести; las-лес; głęboki-глубокий) żeby nie mogły znaleźć drogi z powrotem. (чтобы не могли найти дорогу обратно; znaleźć-найти; móc-смочь; z powrotem-обратно) Nie ma dla nas innego ratunku. (Нет для нас другого выхода; inny-другой; ratunek-спасение) «Mężowi ciężko zrobiło się na sercu i pomyślał: (Тяжко стало на сердце у дровосека и он подумал; mąż-муж, мужчина; ciężko-тяжело; robić-делать; serce-сердце; myśleć-думать) «Byłoby lepiej, gdybyś się podzielił ostatnim kęsem z dziećmi.» (Уж лучше бы мне последним куском с детьми поделиться; lepiej-лучше; podzielić się-поделиться; kęs-кусок) Ale żona nie chciała niczego słyszeć, (Но жена и слышать о том не хотела; żona-жена; słyszeć-слышать) łajała go i robiła mu wyrzuty. (стала его бранить и попрекать; łajać-бранить; robić wyrzuty-упрекать) Kto mówi A, (Кто говорит А; mówić-говорить) musi powiedzieć B, (должен сказать B) a ponieważ ustąpił pierwszym razem, (уступил он раз; ponieważ-потому что; ustąpić-уступить) musiał ustąpić i za drugim. (пришлось ему и теперь согласиться; drugi-второй)
Dzieci jeszcze nie spały (Дети ещё не спали; dzieci-дети; spać-спать) i słyszały całą rozmowę. (и слышали весь разговор; słyszeć-слышать; rozmowa-разговор) Kiedy starzy spali, (И только родители уснули; stary-старый; starzy-пожилые) wstał Jaś i chciał wyjść, (поднялся Гензель и хотел выйти; chcieć-хотеть; wyjść-выйти) by pozbierać krzemyki jak poprzednim razem, (чтобы собрать камешки, как и в прошлый раз; pozbierać-пособирать; poprzedni-предыдущий) lecz macocha zamknęła drzwi i nie mógł. (но мачеха заперла дверь, и Гензель не смог выбраться из хижины; macocha-мачеха; zamknąć-замкнуть; móc-мочь) Pocieszał jednak siostrzyczkę i mówił: (Он стал утешать свою сестрицу и говорит; pocieszać-утешать; siostra-сестра; mówić-говорить) «Nie płacz, Małgosiu, (Не плачь, Гретель; płakać-плакать) i śpij spokojnie. (спи спокойно; spać- спать) Dobry Bóg nam pomoże.» (Господь милосердный нам поможет; pomagać-помогать)
Wczesnym rankiem macocha przyszła po dzieci do łóżka. (Ранним утром пришла мачеха и подняла детей с постели; wzesny-ранний; ranek-утро; macocha-мачеха; przyjść-прийти; dziecko-ребенок; łóżko-постель) po kawałeczku chleba, (дала по кусочку хлеба; kawałek-кусок; chleb-хлеб) jeszcze mniejszym niż poprzednim razem. (он был ещё меньше, чем в первый раз; mniejszy-меньший; poprzedni-предыдущий) W drodze do lasu Jaś go pokruszył w kieszeni, (По дороге в лес Гензель крошил хлеб в кармане; droga-дорога; las-лес; kieszenia-карман) często cichutko przystawał i rzucał kawałeczek na ziemię. (все останавливался и бросал хлебные крошки на землю; często-часто; cichutko-тихонько; cicho-тихо; ziemia-земля). «Jasiu, co tak stajesz i się rozglądasz,» (Что это ты, Гензель, все останавливаешься да оглядываешься; stać-стать; rozglądać-рассматривать) powiedział ojciec, (сказал отец; ojciec-отец) «idź no przed siebie.» (ступай своей дорогой; iść-идти) – «Patrzę za gołąbkiem, co na dachu siedzi i chce mi powiedzieć papa,» (Да это я смотрю на своего голубка, вон сидит он на крыше дома, будто со мной прощается; patrzyć-глядеть; gołąb-голубь; dach-крыша; siedzieć-сидеть; powiedzieć-сказать; papa-пока, прощай) odpowiedział Jaś. (ответил Гензель; powiedzieć-сказать) «Głupcze,» rzekła macocha, (Дурень ты, — сказала мачеха; rzekać-устар.говорить; głupi-глупый; macocha-мачеха) «To nie gołąb tylko poranne słońce, (это вовсе не голубь твой, это утреннее солнце; gołąb-голубь; poranne-утреннее) co na komin świeci.» (что блестит на верхушке трубы; komin-труба; świecić-светить) A Jaś rzucał i rzucał wciąż swe kawałki na drogę. (А Гензель все бросал и бросал по дороге хлебные крошки; rzucać-бросать; wciąż-постоянно; droga-дорога)
Kobieta prowadziła dzieci jeszcze głębiej w las, (Мачеха завела детей ещё глубже в лес; kobieta-женщина; prowadzić-вести; las-лес) gdzie jeszcze nigdy w życiu nie były. (где они ещё в жизни не были; życie-жизнь) Potem znowu zrobili wielkie ognisko, (Развели опять большой костёр; zrobić-сделать; ognisko-огонь) a matka rzekła: (и говорит мачеха; matka-мать) «Siedźcie tutaj, dziateczki, (Детки, садитесь вот тут; siedzieć-сидеть; dziecko-ребенок) a kiedy będziecie zmęczone, (а устанете; zmęczony-уставший) możecie sobie troszkę pospać.( так поспите маленько; pospać-поспать; móc-мочь) My idziemy do lasu drwa rąbać, (мы пойдём в лес дрова рубить; iść-идти; drwa-дрова) a wieczorem, gdy już skończymy, przyjdziemy po was.» (а к вечеру, как кончим работу, вернёмся сюда и возьмём вас; wieczór-вечер; skończyć-закончить;przyjść-прийти) Gdy nastało południe, (Когда наступил полдень; południe-полдень) Małgosia podzieliła się z Jasiem kawałkiem chleba, (поделилась Гретель своим куском хлеба с Гензелем; podzielić się-поделиться; kawałek-кусок) bo Jaś swój kawałek rozrzucił po drodze. (ведь он весь свой хлеб раскрошил по дороге; kawałek-кусок; rzucać-кидать) Potem zasnęli, (Потом они уснули; zasnąć-уснуть) a gdy minął wieczór, (вот уж и вечер прошёл; wieczór-вечер) lecz nikt nie przyszedł do biednych dzieci. (и никто за бедными детьми не приходил; przyjść-прийти; biedny-бедный;dziecko-ребенок) Obudziły się dopiero późną nocą, (Проснулись они темной ночью; оbudzić się-проснуться; późny-поздний) a Jaś pocieszał swą siostrzyczkę mówiąc: (и стал Гензель утешать сестрицу; pocieszać-утешать; siostra-сестра) «Poczekaj tylko, Małgosiu, aż księżyc wzejdzie, (Погоди, Гретель, вот скоро луна взойдёт; czekać-ожидать) a zobaczymy okruszki, które rozsypałem. (и станут видны хлебные крошки, что я разбросал; zobaczyć-увидеть; okruszek-крошка) One pokażą nam drogą do domu. (Они укажут нам дорогу домой; pokazać-показать; droga-дорога» Kiedy księżyc rozjaśniał, wyruszyli w drogę, (Вот взошла луна, и дети отправились в путь-дорогу; księżyc-луна) lecz nie znaleźli żadnego okruszka, (но хлебных крошек не нашли; znaleźć-найти; żadny-никакой; okruszek-крошка) bo wydziobały je ptaki, których mrowie w lesie i na polu mieszka. (тысячи птиц, что летают в лесу и в поле, все их поклевали; mrówka-муравей; ptak-птица; las-лес; mieszkać-жить) Jaś powiedział do Małgosi: (Тогда Гензель и говорит Гретель; powiedzieć-промолвить) «Jakoś znajdziemy drogę.,»(Мы уж как-нибудь да найдём дорогу; znaleźć-найти) lecz jej nie znaleźli. (Но они ее не нашли; znaleźć-найти) Szli całą noc i dzień od rana do wieczora, (Пришлось им идти целую ночь и весь день, с утра и до самого вечера; iść-идти; dzień-день; rano-утро;wieczór-вечер) lecz nie wyszli z lasu. (но выбраться из лесу они не могли; wyjść-выйти) Byli strasznie głodni, (Дети сильно проголодались; być-быть; strasznie- страшно; głodny-голодный) bo nie mieli nic, (ведь у них ничего не было из еды; mieć-иметь) prócz paru jagód. (кроме ягод; jagody-ягоды) A ponieważ byli tak głodni, (Они так устали; głodny-голодный; być-быть) nogi nie chciały ich nosić. (что еле-еле передвигали ноги; noga-нога; chcieć-хотеть; nosić-носить) Położyli się więc pod drzewem i zasnęli. (И вот прилегли они под деревом и уснули; położyć się-прилечь; drzewo-дерево; zasnąć-уснуть)
Nastał trzeci ranek po tym, (Наступило уже третье утро с той поры; trzy-три; ranek-утро) jak opuścili dom ojca. (как покинули они отцовскую избушку; opuścić-покинуть; ojciec-отец) Znowu zaczęli iść, (Пошли они дальше; iść-идти; zacząć-начать) ale zabłąkali się jeszcze głębiej w las. (но зашли ещё глубже в лес; zabłąkać się-заблудиться; głęboki-глубокий) Gdyby szybko nie znaleźli pomocy, (и если бы вскоре не подоспела помощь; szybko-быстро; znaleźć-найти; pomoc-помощь) musieliby umrzeć.(они выбились бы из сил; musieć-надо; umrzeć-умереть) Gdy przyszło południe, (Вот наступил полдень;południe-полдень) zobaczyli pięknego, śnieżnobiałego ptaszka,( и они заметили на ветке красивую белоснежную птичку; zobaczyć-увидеть; piękny-красивый; biały- белый; ptaszek-птичка) który siedział na gałęzi i tak pięknie śpiewał, (которая сидела на ветке и так красиво пела; siedzieć-сидеть; gałąź-ветка) że dzieci stanęły i zaczęły go słuchać. (dzieci-дети; dziecko-ребенок; słuchać-слушать) Kiedy zaś skończył, (Но вдруг птичка умолкла; skończyć-окончить) rozłożył skrzydła i odfrunął, (полетела перед ними; rozłożyć-раскинуть; skrzydło-крыло; odfrunąć-улететь) a dzieci poszły za nim,( а они пошли за ней следом; dzieci-дети; dziecko-ребенок; pójść-пойти) aż trafili do domku, na którego dachu usiadł. (и шли, пока, наконец, не добрались до избушки, где птичка уселась на крыше; trafić-попасться; dach-крыша; usiąść-усесться) Gdy dzieci podeszły bliżej, (Подошли они ближе; podejść-подойти; blisko-близко) zobaczyły, że dom zbudowany był z chleba (видят — сделана избушка из хлеба; zobaczyć- увидеть; zbudowany-построенный; chleb-хлеб) a przykryty był plackami, (крыша на ней из лепешек; przykryć-прикрыть; placek-лепешка) okna były zaś z jasnego cukru. (а окошки все из прозрачного леденца; okno-окно; jasny-ясный; cukier-сахар) «Możemy się za to zabrać,» (Вот мы за нее и примемся; móc-мочь; zabrać-забрать) rzekł Jaś, (сказал Гензель) «To będzie posiłek co się zowie. (И то-то будет у нас славное угощенье; być-быть; posiłek-еда; zowie się-называется) Ja zjem kawałek dachu, (Я отъем кусок крыши; zjeść- съесть; kawałek –кусочек) Małgosiu, a ty możesz zjeść kawałek okna, (а ты, Гретель, съешь, кусочек окна; móc-мочь; kawałek-голова; okno-окно) bo słodko smakuje. (он сладкий на вкус; słodko-сладко; smakować-отведывать) «Jaś sięgnął do góry i ułamał sobie ociupinkę z dachu, (Взобрался Гензель на избушку и отломил кусочек крыши; sięgnąć-достичь; ułamać-сломить) żeby zobaczyć jak smakuje, (чтоб попробовать, какая она на вкус; zobaczyć-попробовать; smakować-отведывать) a Małgosia stanęła przy szybie i sobie ją chrupała. (а Гретель подошла к окошку и начала его грызть; stanąć-предстать; szyba-окошко; chrupać-хрустеть) Wtedy cienki głosik zawołał z chałupki:(Вдруг послышался изнутри чей-то тоненький голосок; cienki-тоненький; głos-голос; wolać-звать)
«Chrup, chrup, kto chrupie Przy mojej chałupie?» (Хруп да хрум все под домом; moja-моя; chałupa-изба) A dzieci odpowiedziały:( Дети ответили; dzieci-дети; dziecko-ребенок; odpowiedzieć-ответить) «To wiatr, to wiatr, Niebiański dzieciak hula tak» (Это гость чудесный, ветер поднебесный!; niebiański-небесный; dzieciak-младенец) I jadły dalej nie dając się zbałamucić. (И, не обращая внимания, они продолжали объедать домик; dawać-давать; zbałamucić-соблазнить) Jaś, któremu dach bardzo smakował, (Гензель, которому очень понравилась крыша; dach-крыша; bardzo-очень) urwał sobie spory kawałek, (оторвал от неё большой кусок; urwać-оторвать; spory-значительный; kawałek-кусок) a Małgosia wybiła sobie całą okrągłą szybkę, (а Гретель выломала целое круглое стекло из леденцами; wybić-вышибить) usiadła sobie i było jej bardzo miło. (усевшись около избушки, стала им лакомиться; usiąść-усесться; bardzo-очень; miło-приятно)…
