Historia polskiej flagi narodowej sięga końca XVIII wieku, okresu walki o niepodległość po rozbiorach. W tym czasie patrioci i bojownicy o wolność Polski domagali się od rządu stworzenia prostego i rozpoznawalnego symbolu narodowego. Wybór padł na barwy: czerwoną i białą, znane już Polakom i nawiązujące do barw herbu narodowego.
⠀
Flaga została oficjalnie przyjęta w 1831 roku, ale już w 1792 roku, w pierwszą rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 Maja, ludzie nosili biało-czerwone stroje, okazując lojalność wobec kraju. Po zakazie używania polskich symboli, gdy Polska była częścią Imperium Rosyjskiego, i odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, flaga ponownie stała się oficjalnym symbolem.
W okresie powojennym, w okresie komunizmu w Polsce, pojawiło się wiele innowacji w zakresie symboliki. To właśnie wtedy flaga stała się znakiem protestu przeciwko komunizmowi. Była często używana podczas strajków i przez członków związku zawodowego „Solidarność”.
⠀
Obecnie, zgodnie z rozporządzeniami rządowymi, flaga jest wywieszana w takie dni jak 1 Maja (Międzynarodowe Święto Pracy), 2 Maja (Dzień Flagi), 3 Maja (Święto Konstytucji) i 11 Listopada (Święto Niepodległości Polski).
Ciekawostką jest, że stara czeska flaga narodowa miała te same kolory co polska. Obecnie najbardziej zbliżonymi barwami są flagi Monako i Indonezji, choć ich pasy barw są ułożone w odwrotnej kolejności.
⠀
