Akcent w języku polskim jest jednym z najłatwiejszych tematów. Jednak i tutaj wiele osób popełnia błędy. Może to wynikać z faktu, że w ich ojczystym języku podobne słowo ma na przykład ostatnią akcentowaną sylabę, ale w języku polskim tak nie jest. Czy to taki duży problem powiedzieć słowo, ale źle je zaakcentować, a i tak zostanie się zrozumianym? To zależy od Ciebie.
Ale oto historia z życia wzięta. Jeden z naszych znajomych wybrał się w porze lunchu do kawiarni. Zamówił zupę i postanowił napić się kompotu. Poprosił kelnerkę o przyniesienie napoju, ale dziewczyna go nie zrozumiała. Nie wiedziała, co to jest "ka-m-pot". Zapytała ponownie, wyjaśniła... Dopiero po wyjaśnieniach kelnerki zrozumiała, że nasz znajomy potrzebuje "kompotu".
Błędy w mowie są często popełniane z powodu nieznajomości reguły i wyjątków.
W języku polskim akcent jest stały i pada na przedostatnią sylabę.
Dygresje są nieliczne i łatwe do zapamiętania.
Pierwszy wyjątek.
Słowa z nietypowym akcentem obejmują formy liczebników zakończone na -sta и -zestaw (tj. oznaczające setki). Na przykład, czterysta, siedemset, dziewięćset.
Drugi wyjątek.
W niektórych zapożyczonych słowach, często kończących się na -ika lub -yka. W tym przypadku akcent pada na trzecią sylabę od końca. Na przykład, logika, statystyka, gramatyka. Nietypowy akcent można również znaleźć w innych słowach obcego pochodzenia (ale nie we wszystkich), np. uniwersytet, ocean, polemika, analiza.
Trzeci wyjątek.
W wielu skrótach, zwłaszcza tych składających się ze spółgłosek, akcent pada na ostatnią sylabę. Na przykład PKP (Polskie Koleje Państwowe), USAA.
Czwarty wyjątek.
Słowa z przedrostkami również mają akcent na ostatnią sylabę arcy-, dwukrotnie-, eks-. Gdy przedrostek występuje przed wyrazem jednosylabowym, np. arcyłotr, eksmąż, wicemistrz.
Piąty wyjątek.
Niektóre formy czasowników, takie jak pierwsza i druga osoba liczby mnogiej czasu przeszłego (np. chodziliśmy, chodziłyście). Formy wszystkich trzech osób liczby pojedynczej i trzeciej osoby liczby mnogiej trybu łączącego akcentowane są na trzeciej sylabie od końca (np. robiłbym, robiłabyś). Również formy pierwszej i drugiej osoby liczby mnogiej trybu łączącego mają główny akcent na czwartej sylabie od końca (np. robilibyśmy, robiłybyście).
Należy pamiętać, że sylaba akcentowana jest wymawiana z większą siłą, ale sylaby nieakcentowane w języku polskim również powinny być wymawiane wyraźnie.
Na koniec zauważmy, że większość Polaków akcentuje przedostatnią sylabę w powyższych wyjątkach. I nie jest to już postrzegane jako błąd, ale traktowane jako forma dopuszczalna w mowie potocznej.
